Als Álvaro de Campos schreef Fernando Pessoa dit gedicht dat tot onze tijd gericht schijnt, waarin de constante strijd woedt tussen kampen die elkaar over en weer verwijten niet te deugen. Pessoa weet beter. En Ana Deus en Luca Argel zetten het op muziek en maakten er een prachtige clip van.
Barrow-on-Furness
Ik ben vals en gemeen net als iedereen,
heb geen idealen maar die heeft geen mens.
Wie zegt van wel is net als ik maar liegt,
wie zegt dat hij er zoekt, heeft er dus geen.
In mijn verbeelding wil ik het goede wel,
maar van mijn lagere ik mag ik dat niet.
Als een spook van wat en wie ik nu ben,
dool ik dronken rond door hemel en hel.
Ik geloof net als niemand in wat ik geloof.
Misschien kan ik sterven voor dat ideaal
maar zolang ik niet doodga houd ik me doof.
Me verantwoorden? Ik ben zoals ze allemaal zijn…
Veranderen? En worden wat ik toch al ben…?
– O hart, houd toch op, jij stuk chagrijn!
Barrow-on-Furness
Sou vil, sou reles, como toda a gente,
Não tenho ideais, mas não os tem ninguém.
Quem diz que os tem é como eu, mas mente.
Quem diz que busca é porque não os tem.
É com a imaginação que eu amo o bem.
Meu baixo ser porém não mo consente.
Passo, fantasma do meu ser presente,
Ébrio, por intervalos, de um Além.
Como todos não creio no que creio.
Talvez possa morrer por esse ideal.
Mas, enquanto não morro, falo e leio.
Justificar-me? Sou quem todos são…
Modificar-me? Para meu igual?…
— Acaba lá com isso, ó coração!
Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply