Carnaval (fragment)
Het leven is een vreselijke braspartij,
op straat heb ik steeds het gevoel alsof
ik in een carnaval loop vol kleur en stof,
dat is de enige indruk die het wekt bij mij.
(…)
Ik denk dat ik dronken ben, voel me verward,
ik wankel door alles wat ik gewaarword
en ik kom ineens, zo voel ik, steun tekort
in het felle daglicht van de stad vol […]
(…)
Dit lawaai van een doldwaas carnaval,
dit mengsel van Zoeloes en Europees,
dit tromgeroffel zowel hard als hees
dat hoe sierlijk ook nooit troosten zal.
Álvaro de Campos (Fernando Pessoa), 1915
Carnaval
A vida é uma tremenda bebedeira.
Eu nunca tiro dela outra impressão.
Passo nas ruas, tenho a sensação
De um carnaval cheio de cor e poeira…
(…)
Julgo-me bêbado, sinto-me confuso,
Cambaleio nas minhas sensações,
Sinto uma súbita falta de corrimões
No pleno dia da cidade […]
(…)
Esta balbúrdia de carnaval tolo,
Esta mistura de europeu e zulu
Este batuque tremendo e chulo
E elegantemente em desconsolo…
Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho
Verderop in de tekst, concluderend (dus ook zonder Carnaval):
Ah, tudo isto é para dizer apenas
Que não estou bem na vida, e quero ir
Para um lugar mais sossegado, ouvir
Correr os rios e não ter mais penas.
Sim, estou farto do corpo e da alma
Que esse corpo contém, ou é, ou faz-se…
Cada momento é um corpo no que nasce…
Mas o que importa é que não tenho calma.
Natuurlijk ook zonder carnaval (dank voor uw reactie!): Pessoa pikt iets op en weidt daarover uit tot hij bij zijn filosofische essentie uitkomt – bedachtzaam zoals Ricardo Reis, tastend zoals Bernardo Soares, verwerpend zoals Alberto Caeiro, of hypernerveus vitalistisch zoals hier Álvaro de Campos. Het hele, lange gedicht komt ook nog wel een keer, deze paar strofen leken me wel aardig in verband met het carnaval dat nu ik dit schrijf begonnen is.
Dank voor de toelichting.
In afwachting (tot de volgende Carnaval? ),
Alaaf !!