Na de korte reeks fragmenten uit de brieven van Fernando Pessoa aan Ofélia de Queiroz, die ons een kijkje gunden in het liefdesleven van de bekende bard, hieronder voor de liefhebbers nog een “toegift”. Daarmee geven we het startschot voor onze bijdrage aan de Poëzieweek 2018, die vandaag – Gedichtendag! – begint.
Een week voor zijn dood schreef Fernando Pessoa dit gedicht voor Margaret Anderson, roepnaam Madge, een Engelse blondine die zijn ware liefde zou zijn geweest. Maar ook ditmaal ging het mis: toen zij een paar jaar eerder voor een kort bezoek in Lissabon was, verkeerde Pessoa in een diepe depressie (waar hij vaker aan leed) en het bleef bij hunkeren. Toch lijken zijn gevoelens serieuzer te zijn geweest dan bij Ofélia, getuige The happy sun is shining. Een prachtig lied, want dat is het. De Portugese dance performer Bruno Rosmanino heeft er muziek bij gecomponeerd.
En onze Zuca Sardan heeft het in beeld gebracht: No Bar Murtim com (a sombra da) mysteriosa loira fatal. ‘In café Murtim – lees: Martinho da Arcada – met (de schim van) zijn mysterieuze blonde femme fatale.’
The happy sun is shining
The fields are green and gay,
But my poor heart is pining
For something far away.
It`s pining just for you,
It`s pining for thy kiss.
It does not matter if you’re true
To this.
What matter is just you.
I know the sea is beaming
Under the summer sun.
I know the waves are gleaming,
Each one and every one.
But I am far from you,
And so far from your kiss!
And that`s all I get that’s really true
In this.
What matters is just you.
Oh, yes, the sky is splendid,
So blue as it now,
The air and light are blended,
Oh yes, hot, anyhow,
Nothing of this is you
I’m absent from your kiss,
That`s all I get that`s sad and true
In this
What matter is just you.
De muziek van Bruno Rosmanino vind je hier:
Leave a Reply