Door Harrie Lemmens
Toerisme is een zegen, te veel en verkeerd toerisme een plaag – het is een open deur, maar die deur zal je maar terugzwiepend in het gezicht slaan. Dat is exact wat mij kort na elkaar in Lissabon en Porto overkwam.
Eerst Portugals hoofdstad. We stappen ’s avonds O Cantinho da Rosa binnen, een rustig familie- en buurtrestaurant op de grens van de Bairro Alto en Príncipe Real (u weet wel, waar die geweldenaar van een boom staat), om te eten met vrienden die we lang niet hebben gezien. Een paar tafeltjes bezet, de eigenaar vriendelijk als altijd (onze vrienden zijn hier sinds jaar en dag stamgast), niets verhindert een aangenaam jantar.
Tot er lawaai binnenkomt door de openstaande deur (het is warm), onmiddellijk gevolgd door de makers ervan, een groep van twintig uitgelaten halfdronken Franse dertigers en veertigers, de crème de la crème van voorspoed en vooruitgang dus. Even vrijaf van plicht en épouse. Met als gevolg een teveel aan wijn en een tekort aan teugels. En een bedorven avond, want hun testosteron is sterker dan hun verstand en esprit.
Twee dagen later fiets ik in Porto langs de oceaan, die idyllisch ruist en golft, met zeilen van schepen die van een boekomslag lijken te zijn gegleden. De lucht is goed, de longen doen het nog, net als de kuiten, dus niets staat een sereen matinaal geluk in de weg.
Maar wat ligt daar op het fietspad? Is dat zwart daar een dode hond? Een weggegooide weekendtas? Als ik dichterbij kom zie ik dat het een vuilnisbak is. Van de lantaarnpaal ernaast afgerukt door dronken pretmakers. Typisch iets voor beschonken Ryanair-Britten met te veel agressiehormonen en tig liter bier in hun hooliganpens. Verderop ligt er nog een – een vuilnisbak, geen hooligan. En dan nog een. En nog een. Tien stuks.
Op een muurtje zitten twee gemeentewerkers. Hun bezemwagentje staat aan de overkant van het pad. ‘Mensen hebben te veel tijd en drinken te veel,’ zeg ik, wijzend op de ravage. ‘Ja,’ gebaart een van de twee met de duim naar de mond als aanduiding van het innemen van drank.
Daags erna hangen alle vuilnisbakken er weer. De gemeente werkt snel. Daar kan zelfs toerisme van dronken hooligans niet tegenop. Hoop ik.
Doem-me a cabeça e o universo.
Mijn hoofd en de wereld doen zeer.
Fernando Pessoa
Um novo sol já vai raiar.
Een nieuwe zon zal stralen.
Vinicius de Moraes
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply