Zon & Zeer – Hanen en advocaten

Door Harrie Lemmens

Op mijn gemak door Barcelos kuierend (terwijl Ana in de bibliotheek de aan Saramago gewijde fototentoonstelling Palavras e Silêncio, ‘Woorden en Stilte’, opbouwde), op mijn gemak door Barcelos wandelend – je moet nooit met haast door een stad heen lopen, zeker niet als die klein is, want dan ben je eruit voor je er goed en wel in bent –, al slenterend dus en om me heen kijkend – je moet altijd om je heen kijken als je door een stad loopt, ook als die klein is, want wie kijkt ziet meer –, al rondkijkend dus zag ik dat Barcelos nogal ruim in de advocaten zit. 

Waarschijnlijk heeft dat hier in het noorden van Portugal, waar de minifundia overheersen, alles te maken met slepende eigendomsperikelen en rauwe familietwisten, maar in een romantische uithoek van mijn ziel – jawel, die heb ik ook – piepte een iel stemmetje dat die overdaad aan hoeders van de wet misschien moet voorkomen dat ooit nog een rechter dezelfde zonde begaat als de rechtspreker uit een grijs verleden die een arme pelgrim onterecht ter dood veroordeelde, waarna de dampende haan op zijn bord hem kraaiend op zijn fout wees, het touw van de strop om de nek van de arme pelgrim brak en de rechter als penitentie beloofde om nooit meer een haan in de stoofpot te laten stoppen.

Misschien. Wie weet.

Vijf minuten voor deze peripatetische overpeinzing hoorde ik een haan driemaal kraaien en onmiddellijk daarna vluchtte een man met een warrig grijze baard en zijn witte overhemd half uit zijn broek het centrale plein op terwijl hij vertwijfeld krijste: ‘I won’t do it no more!’

Stomverbaasd over zoveel toeval draaide ik mijn blik naar rechts en zag daar de cameraploeg staan. Een remake van de rampzalige gebeurtenis uit de middeleeuwen? 

Ik zal het nooit te weten komen, want ik ben de stad alweer uit: Barcelos is klein, even klein als het aantal advocaten en kleurrijke hanen groot is.

Doem-me a cabeça e o universo.
Mijn hoofd en de wereld doen zeer.
Fernando Pessoa 

Um novo sol já vai raiar.
Een nieuwe zon zal stralen.
Vinicius de Moraes

Foto Ana Carvalho

Foto Ana Carvalho