Yvette K. Centeno

Yvette K. Centeno werd in 1940 geboren in Lissabon als dochter van een Joodse vluchtelinge uit Lodz en een Portugees uit Tavira die elkaar hadden leren kennen in Parijs. Het gezin zwierf de hele wereld rond, waardoor Yvette overal een vreemde bleef. Dat heeft veel invloed uitgeoefend op de poëzie die ze schreef. Ze vertaalde Celan en andere dichters, was hoogleraar literatuurwetenschap, bekleedde diverse openbare functies en is nog steeds lid van de Portugese Academia das Ciências. Toen Herman de Coninck in mei 1997 plotseling overleed in Lissabon, tijdens een bezoek van Nederlandse en Vlaamse dichters en schrijvers aan het Gulbenkian, schreef zij, als curator verantwoordelijk voor de organisatie, een gedicht te zijner nagedachtenis. Dat gedicht laten we hier volgen, samen met een over Pessoa, van wiens werk ze een kenner is, met name van de esoterische geschriften.

Bij de dood van Herman De Coninck:

Hij kwam waarschuwen
hij kwam met een somber gezicht:
een dichter zal sterven
in de straten van Lissabon

Het regent hard,
de regen zal
zijn lijk wassen.

Iemand zal zijn
naam uitspreken,
iemand zal zijn
ogen sluiten
die hij open wilde houden
voor de geheimen van de zee.

Veio avisar
veio com rosto de sombra:
morrerá um poeta
nas ruas de Lisboa

Chove muito,
a chuva lavará
o seu cadáver.

Alguém dirá
o seu nome,
alguém lhe fechará
os olhos
que ele desejava abertos
sobre os segredos do mar.

____________________________

In het Lissabon van Pessoa
(voor Camané)

Door niet vergoten tranen
is de Taag niet mijn rivier
en Lissabon
niet meer mijn stad

de huizen in zo vele kleuren
hebben dichte ramen
en beslagen ruiten
door niet vergoten tranen

door het gedrag 
door de tijd
door het water dat niet stroomt
door de wind die niet waait

door niet vergoten tranen

Na Lisboa de Pessoa
(a Camané)

Por lágrimas não choradas
o Tejo não é o meu rio
nem Lisboa
é já a minha cidade

as casas de muitas cores
têm janelas fechadas
vidraças embaciadas
por lágrimas não choradas

pelos modos
pelos tempos
pelas agues que não correm
pelos ventos que não sopram

por lágrimas não choradas

Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho