Zon & Zeer – De omvang van de wereld
Door Harrie Lemmens Een oude man zit in een stoel, kijkt door het raam naar buiten en vraagt zich af hoe groot de wereld is. Ooit was hij zelf groot, bijna zo groot als de […]
António Lobo Antunes
Zon & Zeer – Meeuwen
Door Harrie Lemmens In de bus van de Portugese ambassade naar Den Haag Centraal was het weer zover. We stotterden langs het standbeeld van Willem I, die hoog op zijn bronzen ros de kordate energie […]
António Lobo Antunes – De andere kant van de zee
Door Kees Bakhuijzen ‘kijk dat is Afrika, begrijpt u, dat is wat wij zijn, het verleden veel groter dan men denkt’ In een interview uit 2007 zei António Lobo Antunes (Lissabon, 1942) dat hij na […]
Zon & Zeer – Vogels
Door Harrie Lemmens Toen ik, zoals zo vaak ’s morgens vroeg, op mijn donkergroene Orbita Estoril het stadspark van Porto in draaide, werd ik verwelkomd door een bontgekleurde haan, die me luidkeels liet weten dat […]
De andere kant van de zee – Audio
António Lobo Antunes is een schrijver naar wie je vooral moet luisteren onder het lezen. Om dat te illustreren, om te laten horen hoe het klinkt hebben wij de Nijmeegse actrice Linda Willems gevraagd het […]
De andere kant van de zee – António Lobo Antunes
In dit veertiende vertaalde boek van de-schrijver-die-allang-de-Nobelprijs-had-moeten-krijgen verlaten we het getormenteerde brein van de dementerende oud-toneelspeelster uit Voor wie in het donker op mij wacht en keren voor de zoveelste keer terug naar de wrange […]
Op weg naar het donker der vergetelheid
Door Kees Bakhuijzen “de hoeveelheid mensen die pas echt doodgaan als je zelf doodgaat, tot op dat moment waren ze ergens rond en komen ze telkens terug als jij hen roept” Opnieuw ging de Nobelprijs […]
Geheugen. Memória.
Tussen maart 2018 en december 2019 hebben we een reeks citaten uit het werk van António Lobo Antunes gepubliceerd, telkens samen met een bijpassende foto van Ana Carvalho. Met deze vijftigste quote sluiten we de […]
Wat is ouderdom toch donker. Que tenebrosa a velhice.
Uit: Paardenschaduw op zee (Que Cavalos São Aqueles Que Fazem Sombra No Mar?)António Lobo Antunesblz. 69Vertaling Harrie LemmensAmbo-Anthos 2011 Foto Ana Carvalho
De dood een silhouet in een verlicht venster. A morte uma silhueta no interior de uma janela acesa.
Uit: Preek tot de krokodillen (Exortação aos crocodilos)António Lobo Antunesblz. 175Vertaling Harrie LemmensAmbo-Anthos 2001 Foto Ana Carvalho
Zodat je alleen schaduwen op schaduwen zag. De modo que apenas se percebiam sombras sobre sombras.
Uit: Preek tot de krokodillen (Exortação aos crocodilos)António Lobo Antunesblz. 165Vertaling Harrie LemmensAmbo-Anthos 2001 Foto Ana Carvalho
De nacht zette zich voort in de bomen. A noite prosseguia nas árvores.
Uit: Preek tot de krokodillen (Exortação aos crocodilos)António Lobo Antunesblz. 157Vertaling Harrie LemmensAmbo-Anthos 2001 Foto Ana Carvalho
De vlammen slaan uit het dak van ons brein. O telhado do cérebro a arder.
Uit: Als een brandend huis (Caminho como uma casa em chamas) António Lobo Antunes p. 62 Vertaling Harrie Lemmens Ambo-Anthos 2014 Foto Ana Carvalho
Het verraad van de tijd. As traições do tempo.
Uit: Als een brandend huis (Caminho como uma casa em chamas) António Lobo Antunes blz. 61 Vertaling Harrie Lemmens Ambo-Anthos 2014 Foto Ana Carvalho
Uit hoeveel verschillende stukken besta ik. De quantos pedaços diferentes me fizeram.
Uit: Als een brandend huis (Caminho como uma casa em chamas) António Lobo Antunes blz. 56 Vertaling Harrie Lemmens Ambo-Anthos 2014 Foto Ana Carvalho
Verre metamorfosen van zichzelf. Metamorfoses remotas de si mesmas.
Uit: Als een brandend huis (Caminho como uma casa em chamas) António Lobo Antunes blz. 41 Vertaling Harrie Lemmens Ambo-Anthos 2014 Foto Ana Carvalho
Een wanhoop die de wind aan- en uitblaast. Um desespero que o vento sopra e extingue.
Uit: Als een brandend huis (Caminho como uma casa em chamas) António Lobo Antunes blz. 22 Vertaling Harrie Lemmens Ambo-Anthos 2014 Foto Ana Carvalho
Kieren waardoor het leven verdwijnt. Intervalos nos quais a vida se some.
Uit: Voor wie in het donker op mij wacht (Para Aquela Que Está Sentada no Escuro à Minha Espera)António Lobo Antunesblz. 344Vertaling Harrie LemmensAmbo-Anthos 2018Foto Ana Carvalho
Stof dat verwaait in de wind. Pozinhos dispersos que o vento dissolveu.
Uit: Voor wie in het donker op mij wacht (Para Aquela Que Está Sentada no Escuro à Minha Espera)António Lobo Antunesblz. 119Vertaling Harrie LemmensAmbo-Anthos 2018Foto Ana Carvalho
Mijn denken een warboel, mijn geheugen steeds slechter. O raciocínio sem nexo, a memória pior.
Uit: Voor wie in het donker op mij wacht (Para Aquela Que Está Sentada no Escuro à Minha Espera)António Lobo Antunesblz. 93Vertaling Harrie LemmensAmbo-Anthos 2018Foto Ana Carvalho