Raquel Lima (Lissabon 1983) is dichteres en performer (spokenword). Als kunsthistorica houdt ze zich bezig met het postkolonialisme en geeft workshops. Haar werk is te vinden in diverse tijdschriften en verzamelbundels. In 2019 verscheen haar eerste boek: Ingenuidade Inocência Ignorância. Uit die bundel hier het gedicht ‘Liberdade mais cruel’ (‘Wrede vrijheid’).
Wrede vrijheid
mijn vrijheid is altijd een wrede geweest
de vrijheid die wegdrijft in de ochtend
en buiten indommelt
langs de kant van de weg, die van het kraakpand
van ongedurige liefde
die alles sloopt onderweg
in spilzucht
mijn vrijheid is altijd een wrede geweest
ze ontploft op een driemaal gevouwen A2-vel
verschrompelt, kwelt zichzelf
onderdrukt zich, verzwakt zich
vrijheid van de gefrustreerde diva
die niets vertelt
buiten de lichte trilling van haar hooggehakte
klomp, die onnozel een regel
bezingt van liniaal en tekenhaak
van scherm en toetsenbord
het is de vrijheid van de bedreigde hoer
die alles ondergaat maar niets voelt
in de paranoia van de kruising
van gedachten die stokken in de
wil om rechtdoorzee en niet onzeker te zijn
een geachte weg te bewandelen
toegejuicht door de buren
onbekende landgenoten op vreemde bodem
een mens te zijn, een dichter
wrede en afwezige vrijheid
de meest gefrustreerde
opstandige vrijheid
die slechts naakt kan bestaan
blootgesteld aan de trekker, de kogel, de guillotine
vrijheid in de ballade, slapeloosheid, straf
vrijheid zonder geloof, pastoor of rozenkrans, zonder onderdak
vrijheid om de wreedste demonen te omarmen
want het geheim van de vrijheid is om die toe te laten.
Liberdade mais cruel
a minha liberdade sempre foi a mais cruel
a que deriva na alvorada
adormece ao relento
à beira da estrada, a da casa ocupada
a do amor inquieto
rebenta tudo pelo caminho
a esbanjadora
a minha liberdade sempre foi a mais cruel
explode em papel A2 dobrado em 3
diminui-se, martiriza-se
oprime-se, fragiliza-se
liberdade da diva frustrada
que não conta nada
além do arrepio brando do seu tamanco
de salto alto, ingénua canta
uma regra de régua e esquadro
de ecrã e teclado
é a liberdade da puta amedrontada
que sente tudo mas não sente nada
numa paranóia da encruzilhada
de pensamentos bloqueados na
vontade de ser recta e não incerta
ter um caminho considerado
aplaudido pelos vizinhos
compatriotas desconhecidos em terra alheia
ser pessoa, ser poeta
liberdade cruel e ausente
a mais frustrada
liberdade revoltada
que apenas nua existiria
exposta ao gatilho, à bala,à guilhotina
liberdade na balada, na insónia, no castigo
liberdade sem religião, nem cura nem terço, sem abrigo
liberdade de abraçar os demónios mais cruéis
porque o segredo da liberdade é deixá-los passar por aqui.
Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply