De Portugese dichter Pedro Mexia (1972) reageerde in 2007 als volgt op Edgar Allan Poe’s klassieke gedicht ‘The Raven’:

Nevermore
Nooit meer, sprak de raaf.
Maar wat wist de raaf nou
helemaal van ‘nooit’ en ‘altijd’?
Wie weet wel alles, wie weet was dat
de reden dat hij zo zwart was, omdat hij
in een nachtelijke vlucht een glimp
had opgevangen van de as van het
wiel die ineens breekt en van de
eeuwige wederkeer als een oude klok
die jarenlang blijft stilstaan
tussen elf en twaalf uur.
Nooit meer, sprak hij, en hij hoefde
het niet te herhalen, want kort daarna
nam dat ‘nooit meer’ de plaats in van
de raaf en verscheen het voor het raam
als een verwensing.
En van geen enkele andere weten we
zo weinig dat we haar ’s avonds
verwarren met de schaduw van een vogel.
__________
Nevermore
Nunca mais, disse o corvo.
Mas que sabia o corvo
sobre ‘nunca’ e ‘sempre’?
Quem sabe se tudo, se era essa
a razão da sua negrura, tendo entrevisto
num voo nocturno o eixo
da roda que de um minuto
para o outro se quebra
e o eterno retorno como um
velho relógio que pára entre as onze
e as doze por muitos anos.
Nunca mais, disse, e não precisou
de dizer de novo, porque em breve
o “nunca mais” tomou o sítio
do corvo e aparecia à janela
como uma frase maldita.
E de nenhuma outra sabemos
tão pouco que a confundamos
à noite com a sombra de um pássaro
Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply