Zon & Zeer – Lach over Lagoa

Door Harrie Lemmens

‘Wacht, ik loop wel even mee, ik weet waar je het beste kunt gaan staan.’ Het was een mooi weerzien met dichteres Lu Menezes, eind vorig jaar in Rio de Janeiro. In november 2011 hadden we elkaar ontmoet in Brussel en Gent, in het kader van Europalia, en sindsdien correspondeerden we. Haar hoge flat in Humaitá bood een werkelijk fenomenaal uitzicht op Cristo Redentor. Alleen, vanaf daar in Ipanema komen zou niet gemakkelijk worden op deze vooravond van een vrije vrijdag, waarop half Rio de stad ontvluchtte voor een lang weekend.

Het leek hopeloos een taxi te vinden, maar na een uur tussen een overweldigend, in alle richtingen voortrazend verkeer hadden we geluk. Een vriendelijke, donkergekleurde chauffeur kon ons wel om het centrale meer, Lagoa Rodrigo de Freitas, of kortweg Lagoa leiden. Met zijn bulderende goedlachsheid en zijn donkerbruine stentorstem deed hij denken aan João Ubaldo Ribeiro. Ook vertellen kon hij als die te vroeg gestorven meester.

‘Die politici hebben allemaal gestudeerd, het zijn allemaal doutores en engenheiros, maar het lijkt wel of ze niets weten. Kijk, dat meer hier, dat stinkt, dat ruik je, allemaal vervuiling, ha ha, logisch dat die niet afneemt: aan weerskanten komt de riolering erin uit. Ja, dan willen de vissen wel doodgaan. En kun je beter niet zwemmen. Dat ziet een kind.

Een brug aanleggen, om het verkeer wat te ontlasten, hebben ze ook al eens voorgesteld. Zie je het voor je? Bandieten die de zaak dichtgooien en dan alle auto’s kaalplukken als soepkippen? Bidden voor je leven of in de drab springen. Ha ha.

En dan die Olympische Spelen. Komt allemaal wel goed, zeggen ze. Zeggen ze altijd. En het komt nooit goed. Zeg ik, ha ha. Maar een samba’tje en een cachaça of chope en iedereen is content.’

Door de drukte heeft hij alle tijd om nog veel meer wijsheden te spuien, tot we eindelijk aankomen in Ipanema.

Daar wacht Edney Silvestre op ons. We drinken een biertje, een chope. Het leed ligt achter ons. Rio, die prachtstad, lacht ons toe. Morgen presenteert hij in een boekhandel in Leblon ‘Deus é brasileiro’.

Doem-me a cabeça e o universo.
Mijn hoofd en de wereld doen zeer.
Fernando Pessoa

Um novo sol já vai raiar.
Een nieuwe zon zal stralen.
Vinicius de Moraes

Foto: Ana Carvalho