Kinderjaren – Zuca Sardan

Zuca Sardan is het pseudoniem van Carlos (Felipe Alves) Saldanha (Rio de Janeiro 1933). Sardan is dichter, schrijver en cartoonist. Ook is hij architect maar hij heeft nog nooit een huis ontworpen. Na een lange carrière bij de diplomatieke dienst, met onder andere Den Haag als standplaats, woont hij nu in Hamburg. Hij debuteerde als dichter in 1976. Zijn werk wordt vaak gekenmerkt door een absurdistische humor. Hij noemt zichzelf metafysisch anarchist. In Nederland verscheen werk van hem in de Europalia-bundel Vijfentwintig keer Brazilië, Poëziecentrum Gent 2011. Dit magazine dankt zijn naam aan hem!

Ik ben geboren in Rio de Janeiro, achter het Aquaduct van Lapa. Als klein jongetje heb ik de Zeppelin zien overvliegen naar Pão de Açúcar. Op een Bierfest in Petrópolis kwam ik de Walkuren tegen. En de maan belandde in mijn slaapkamer. Die sterke indrukken begon ik te tekenen. Ik oefen dus al tachtig jaar het métier van tekenaar uit. De dichtkunst kwam later, in mijn puberteit. Ik vond ergens Les Fleurs du Mal van Baudelaire en dat was een feest! Ik begon meteen zelf Les Fleurs d’Étoffe te schrijven, of As Floras de Estofo in het Portugees (eigenlijk had ik mijn verzameling de titel As Flores de Estufa, ‘kasbloemen’, in plaats van ‘stoffen’ bloemen, willen geven, maar dat woord stond niet in mijn beknopte schoolwoordenboek, en dus heb ik ze maar van stof gemaakt). Op zekere dag vond mijn moeder dat geheime schrift, en ze liet het in de woonkamer zien aan Paulo Bello, een heel bijzondere man, superelegant met vestje, horlogeketting, stropdas van Coco Chanel en een knoeper van een onversneden havanna in de mond. Hij praatte half hees en had zijn jeugd gesleten in Parijs, op de Champs Elysées, in de Moulin Rouge, de Opéra Garnier en het Louvre. Hij was een liefhebber van toneel, vooral als Sarah Bernhard meespeelde. Met het gezag van een echte parisien pakte hij het schrift en begon op dramatische toon mijn werk voor te dragen. Mijn moeder moest huilen en mijn vader bewaarde als rechtgeaard marxist een beschaafd stilzwijgen, maar vanaf die dag was ik dichter… en surrealist.

 

Vertaling Harrie Lemmens
Illustratie Zuca Sardan

 

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.