Zon & Zeer – Nieuwjaar
Door Harrie Lemmens Nieuwjaar – het zal wat. Mijn vrienden zijn verdwenen – het zal wat. Het jaar is om – het zal wat. Ambtenaar Belmiro is niet bijster optimistisch gestemd als 1936 zich aandient. […]
Door Harrie Lemmens Nieuwjaar – het zal wat. Mijn vrienden zijn verdwenen – het zal wat. Het jaar is om – het zal wat. Ambtenaar Belmiro is niet bijster optimistisch gestemd als 1936 zich aandient. […]
Door Harrie Lemmens Met Pasen 2011 waren Ana en ik in Belo Horizonte, de hoofdstad van de Braziliaanse deelstaat Minas Gerais. Een kort bezoek, drie dagen slechts. Meer tijd hadden we niet op onze trip […]
Door Harrie Lemmens Zomaar een dag uit het leven van een vertaler. E-mail van A. beantwoord met een verzoek om meer informatie omtrent de zeventiende-eeuwse Portugese militair Cadornega, die een prominente rol speelt in mijn […]
Door Harrie Lemmens Beste Itamar, Door je boek Torto Arado ben je een successchrijver geworden in je land Brazilië. Ook wij hebben erover en eruit gepubliceerd. Geen dank, graag gedaan. En toen werd je boos […]
Door Harrie Lemmens Nog twee jaar en Brazilië bestaat twee eeuwen. Op wat verkavelingen en ruilhandel in het zuiden na altijd binnen dezelfde grenzen – er zijn weinig landen die daarop kunnen bogen. Ons eigen […]
Door Harrie Lemmens Toen Dulce Maria Cardoso eind november 1975 halsoverkop met haar ouders Luanda, de hoofdstad van het net onafhankelijk geworden Angola ontvluchtte, voelde ze zich als elfjarig meisje ontheemd, zeker in Trás-os-Montes, waar […]
Door Harrie Lemmens Vanmorgen moest ik denken aan de Portugese dichter Al Berto (1948-1997). En nu, diep in de middag, denk ik opnieuw aan hem. Ik schrijf dit in Porto en het is achtendertig graden. […]
Door Harrie Lemmens Het was warm, erg warm, zeg maar heet, dat middaguur in Penacova, lieflijk plaatsje gelegen aan de Mondego tussen Santa Comba Dão, waar Salazars wieg stond, en Alma Mater Coimbra. Bekend om […]
Door Harrie Lemmens In restaurant O Theatro in Póvoa de Varzim, waar ik verleden jaar Portugals president Marcelo nog heb gegispt voor het onvermeld laten van de beroepsgroep der vertalers (zie Zon & Zeer van […]
Door Harrie Lemmens Het speelde zich driekwart eeuw geleden af in de Foz, daar waar de Douro bij Porto uitmondt in de Atlantische Oceaan: Dona Eulália, die sinaasappels verkocht op straat (‘Laranjas, laranjas, quem merca […]
Door Harrie Lemmens ‘Uit Amsterdam?’ riep de taxichauffeur uit die ons naar luchthaven Francisco Sá Carneiro in Porto bracht. ‘Daar ben ik een keer geweest, om te hockeyen.’ Anders dan in Nederland, waar hockey, de […]
Door Harrie Lemmens Met een koffer vol boeken zijn we op weg naar Hamburg om onze eigen bard Zuca Sardan zijn nieuwe dichtbundel te brengen, De hyena, niet de hond. Onze reis begint niet voorspoedig. […]
Door Harrie Lemmens Woorden. Ze worden gekoesterd of verguisd, liefdevol in de armen gesloten of vol walging op de mestvaalt van het onoorbare geworpen. Woorden. Ze zijn zacht als de streling van een hemelse engel […]
Door Harrie Lemmens Toerisme is een zegen, te veel en verkeerd toerisme een plaag – het is een open deur, maar die deur zal je maar terugzwiepend in het gezicht slaan. Dat is exact wat […]
Door Harrie Lemmens Vergeleken met de badkameromvang van Saint Joseph heeft restaurant Cacho Dourado (‘goudgele tros’) ridderzaalachtige afmetingen. En waar tijdens de lunch (almoço) een wildebras uit Uruguay richtingloos rondzoefde, beweegt nu, bij het avondeten […]
Door Harrie Lemmens Onderweg naar het Rossio loopt parallel met ons op door de middenstrook van de Avenida da Liberdade een ondanks de ruim dertig graden buitentemperatuur in keurigheid niet te overtreffen oude heer: panama […]
Door Harrie Lemmens Minuscuul is een te groot woord voor restaurant Saint Joseph in de Rua de São José (vandaar de naam) in hartje Lissabon. Bruine badkamertegeltjes, een manshoge koelkast, vier tafeltjes, achter de tap […]
Door Harrie Lemmens ‘Ja, een eind verderop, aan de andere kant van de Avenida da Liberdade. Maar eigenlijk kunt u net zo goed de metro nemen naar El Corte Inglês, dat gaat even snel en […]
Door Harrie Lemmens Het contrast had niet sterker kunnen zijn. Koninginnedag 1982 hapte ik een heimweeharing weg op de Nederlandse ambassade in Oost-Berlijn, waar vrolijkheid verdrongen werd door een voelbaar verlangen onder de aanwezige […]
Door Harrie Lemmens De postbode is weer geweest, wat meestal aanleiding geeft tot feestgedruis, maar nu snerpt de blues: ramsjexemplaren. Eindelijk begrijp ik het: net zoals veel slimme liefhebbers van literatuur hun leesvoer betrekken van […]
Zuca-Magazine 2016