Door Harrie Lemmens Eind januari verschijnt bij De Arbeiderspers Kroniek van het vermoorde huis, mijn vertaling van Crônica da casa assassinada, het magnum opus van de Braziliaanse schrijver Lúcio Cardoso. Behalve romanschrijver (en schilder en […]
door Harrie Lemmens Door het donkergure herfstweer aangezet tot sombere gedachten over de korte duur van ons bestaan en de vele grauwe dagen die dat vullen, reed ik op de linkerrijstrook van de Brusselse ring […]
De schrijver, fotograaf en uitgever Ozias Filho werd geboren in Rio de Janeiro, maar woont al dertig jaar in het Portugese Cascais. Hij organiseerde tentoonstellingen en publiceerde zowel in Brazilië als in Portugal dichtbundels, essays […]
Door Harrie Lemmens Kijkt u weleens omlaag als u op straat of trottoir loopt? Dan hebt u beslist al ooit een putdeksel gezien (niet op stappen, maant het bijgeloof), zo’n ronde plak gietijzer. De kans […]
Door Harrie Lemmens Laat mij, lezer, u verhalen over Reza en twee elkaar beconcurrerende boekhandelaren. Reza bracht zijn dagen door in een centrum voor dagbesteding. Ooit, bij zijn geboorte of daarna, was er iets […]
Door Harrie Lemmens Toen wij begin juli in Berlijn even op bezoek waren bij de aldaar wonende Braziliaanse dichter Ricardo Domeneck, was hij druk in de weer met zijn groots opgezette bloemlezing van queer / […]
Door Harrie Lemmens Toen ik, zoals zo vaak ’s morgens vroeg, op mijn donkergroene Orbita Estoril het stadspark van Porto in draaide, werd ik verwelkomd door een bontgekleurde haan, die me luidkeels liet weten dat […]
Door Harrie Lemmens Soms komt het wel heel dichtbij. Zoals jaren geleden in de Siciliaanse stad Trapani, aan de westkust van het eiland met de slechte reputatie. Een spookstad. Ooit, in de achttiende eeuw, rijk […]
Van de filosofisch angehauchte dichter Rui Cóias (Lissabon 1966) verscheen in 2018 de bundel Laat de stilte bij Uitgeverij Vleugels (hier een recensie). Behalve dichter is Cóias ook fanatiek supporter van Sporting Lissabon. Al vanaf […]
Door Harrie Lemmens Toen we ruim tien jaar geleden van Brussel naar Almere verhuisden, lag er een vijver in de tuin. Een echte, met vissen en wierachtige vegetatie. Al gauw ontdekte ik dat de vijver […]
Door Harrie Lemmens Als Ana en ik binnenstappen in restaurant Gaúcha, worden we hartelijk verwelkomd door de ‘kortbemouwde kelner met de sleepkabelarmen van een behaarde krachtpatser’ uit Licht op Lissabon. En als ik naar het […]
Maria do Rosário Pedreira is de grande dame van de Portugese uitgeverswereld, waar ze sinds 1987 diverse functies heeft bekleed. Momenteel geeft ze mede leiding aan het grootste Portugese boekenconcern Leya. Behalve gedichten en fadoteksten (in […]
Door Harrie Lemmens ‘Ik kan niet met mij leven en niet van mij wegvluchten. Ik zou wegvluchten van mezelf als ik dat kon,’ roept de Portugese dichter van adellijke afkomst Francisco de Sá de Miranda […]
Door Harrie Lemmens Kun je een soldaat individueel verantwoordelijk stellen voor de wreedheden, gruweldaden en moorden die hij heeft begaan in de volstrekt wetteloze situatie die een oorlog is? De vraag drong zich aan me […]
De ophef in Nederland over wie wel en wie niet Amanda Gorman mag vertalen raast rond over de aardbol. Ook de Angolese schrijver João Melo wijdt er zijn column in de Braziliaanse literatuurkrant O Rascunho […]
Door Harrie Lemmens Het cruciale moment in het essentiële onderdeel van het rooms-katholieke geloof, de eucharistieviering, oftewel, voor wie onder u niet (meer) als vanzelfsprekend een belletje hoort rinkelen, de heilige mis genaamde eredienst waarin […]
Eind februari 2020, het rampjaar van het virus, zat hij bij ons aan tafel in een nog onbekommerd Póvo de Varzim, tijdens de eenentwintigste editie van literatuurfestival Correntes d’Escritas: de Angolese schrijver João Melo. (Geboren […]
Door Harrie Lemmens Er trekt van alles aan je gehaaste oog voorbij op Facebook, van efemere waan-van-de-dagdiscussies tot even zin- als tijdloze tot niets leidende voor-en-tegendebatten. Vanmorgen was het weer raak. Iemand met een Mening […]
Door Harrie Lemmens …en nu zijn we bijna een jaar verder en nog steeds verplicht een onzichtbare dwingeland ons tot binnenblijven, lippenkapjes en verplichte afstand, ondanks prikbeloften en ‘ik pik het niet meer’-gemor; nog steeds […]
In het najaar van 2016, toen we São Paulo aandeden – na deelname aan literair festival FLIC in Santa Catarina, de op een na zuidelijkste deelstaat van Brazilië, met veel Duits en in het verlengde […]
Zuca-Magazine 2021