Ook Fernando Pessoa werd gefascineerd door het verhaal van Faust, de man die naar alles streefde en niets overhield. Hij werkte er zijn hele leven aan. In ons papieren nummer ‘Fernando Pessoa – Menig een’ hebben we zes gedichten uit de cyclus opgenomen, waarvan er eerder ook hier twee digitaal te lezen waren. Nummer 7 is hier te lezen, nummer 8, over de dood, hier en nummer 9, over volwassen worden – of niet, hier. Nummer 10 hebben we geplaatst als een Zon & Zeer. Omdat niet iedereen het papieren Pessoa-nummer heeft, hebben we besloten om ook de overige vier fragmenten daaruit digitaal te publiceren, in omgekeerde volgorde. Als eerste hier nummer 6, hier nummer 5 en vandaag nummer 4.
Wanneer ik denk aan de andere ‘bewustzijnen’
en aan het mysterie dat zij bevatten, dat er een
meervoudigheid aan bewustzijn is (want
één met het denken vertoont zich het
bewustzijn), wanneer ik zo denk
beangstigt mij onmiddellijk dat ik niet kan
doordringen in die levens en de verschillende
gewaarwordingen van die verschillende menselijke
persoonlijkheden niet kan voelen (ik weet niet hoe):
van de krijgsman en de maagd,
van de geleerde en de werkman,
van de naaister en zelfs de lichtekooi
van de moordenaar, de man uit de bergen,
van alles en iedereen. Ik word gekweld
door de noodzaak om te achterhalen
wat het wenen van mijn ziel laat lachen.
Wat zouden zij denken, wat voelen?
Ik zou alles willen weten en leren kennen,
terwijl ik mijn wezen verlies en ook weer niet.
Een krankzinnige nieuwsgierigheid die haar wil
oplegt aan mijn (…). Ik probeer alle mysteries
te zien en en ze zijn allemaal ondoorgrondelijk,
ze lachen, luisteren, huilen, zingen,
vechten en lijden, en tot slot gaan ze dood,
onbewust van wat ze in zich dragen
afgezien van waanzin.
Quando penso nas outras consciências
E no mistério que contêm, de haver
Pluralidade de conscientes (pois
Una se afigura ao pensamento
A consciência) quando penso assim
Angustia-me logo o não poder
Penetrar nessas vidas e sentir
(Como não sei) as várias sensações
Das várias humanas personalidades:
Do guerreiro, da virgem, do (…)
Do sábio, do operário,
Da costureira, da rameira mesmo,
Do assassino, do homem das montanhas
De tudo e de todos. Atormenta-me
Uma necessidade de o saber
Que faz sorrir o pranto da minha alma.
O que pensarão eles, sentirão?
Eu quisera sabê-lo, conhecê-lo,
Perdendo e não perdendo este meu ser.
Curiosidade louca que se impõe
À minha (…) Todo mistério
Tento ver e cada um vai incompreensível
Rindo, rindo, chorando, cantando
Pelejando, sofrendo, enfim morrendo
Inconsciente do que leva em si,
Além da loucura.
Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply