Blues

Zon & Zeer

Doem-me a cabeça e o universo.
Mijn hoofd en de wereld doen zeer.
Fernando Pessoa

Um novo sol já vai raiar.
Een nieuwe zon zal stralen.
Vinicius de Moraes

Door Harrie Lemmens
Het is niet altijd kopzeer en kwel in de letteren. Soms schijnt de zon in je literaire backyard. De vertwijfelde someday wens van de blues wordt werkelijkheid.

In minder dan een week tijd werd bekend dat twee van ‘mijn’ schrijvers zijn doorgedrongen tot de shortlist van prestigieuze literaire prijzen uit de Engelstalige wereld.

Michel Laub dingt met Overal en altijd weer (‘Diário da queda’ – ‘Diary of the fall’) mee naar de Dublin Literary Award en José Eduardo Agualusa is met Een algemene theorie van het vergeten (‘Teoria geral do esquecimento’- ‘A general theory of oblivion’) kandidaat voor de Man Booker International Prize.

Feesten, juichen, zingen, want ook kanshebbers verkopen meer. Zeggen ze. De vlaggen uit, de flessen ontkurkt, de bacalhau op tafel. Doen we.

Maar ho, wacht eens even, wat schuift daar voor de zon? Een zwarte wolk. Het zal niet waar zijn. Het is waar.

Agualusa mag ook in Nederland doorfeesten, maar wat is er gebeurd met Laub? Hij bestaat niet meer. Stilstand in de verkoop en dus verramsjt. En in één moeite door weggehaald van de website. Dat is niet mooi van de uitgeverij. Wel mooi is dat ze het heeft geprobeerd. En nog digitaal verkoopt.

Blaam treft hier de lezer. De Nederlandse en de Vlaamse lezer, die niet zien, niet willen zien hoe goed dit boek is. Hopelijk wint Laub de prijs, een straffende zweepslag voor het Bataafse publiek. En opnieuw een zon in mijn achtertuin.

Foto: Ana Carvalho