Pedro Sena-Lino – neem je dagen maar weer mee

Pedro Sena-Lino (Lissabon 1977) is schrijver van romans en korte verhalen, dichter, vertaler en docent Portugees en creatief schrijven. In 2020 verscheen zijn biografie van de Marquês de Pombal, vier jaar later gevolgd door die van de Portugese zonnekoning Dom João V. Bij een tentoonstelling van Ana Carvalho in de Brusselse boekhandel La petite portugaise koos hij als antwoord op onderstaande foto de volgende drie versregels uit een gedicht van zijn hand: de trap is gestorven van verlangen / de aarde vervallen tot nooit / neem je dagen maar weer mee.

Hier volgt het volledige gedicht, met, als antwoord op een antwoord, een tweede foto van Ana Carvalho:

neem je dagen maar weer mee
de vogels hebben de zomer begraven
en zonder plek verblind je door het raam
de zee die je, o ja!, met je bloed hebt beroerd
het had liefde kunnen zijn als er niet recht
vanuit het verlangen een dubbel
lachspiegelgezicht was gekomen, en armen
die verlaten wegtrokken
de dood dreunt na in de huid
waarmee ik jouw afwezigheid de straten zie vullen
papieren tranen vallen neer op de grond
en het is nooit zo laat geweest als
hier waar de geluidloze kreet het nee
van de dageraad in brand zet
van waaruit de schedel het hart verbrijzelt
je snijdt door het raam
je eigen bestaanszekerheid weg
nee: het is te laat voor een ochtend
die je zo veel nachten hebt begraven
de trap is gestorven van verlangen
de aarde vervallen tot nooit
neem je dagen maar weer mee

podes levar os dias que trouxeste
os pássaros soterraram agosto
e sem lugar um homem cega pela janela
o mar que jura ter tocado com o sangue
podia ter sido o amor se não tivesse vindo
tão directamente da sede
um duplo rosto de enganos e os braços
que saíram desertos
o eco da morte reverbera na pele
com que vejo a tua ausência encher as ruas
um choro de papel cai pela terra
e nunca foi tão tarde ser depois
daqui onde o grito surdo incendeia
a refutação da madrugada
donde o crânio esmaga o coração
um homem corta pela janela
a própria certeza de ter sido
não: é tarde demais para uma manhã
que foi a enterrar em tantas noites
as escadas morreram de sede
a terra caiu em nunca
podes levar os dias que trouxeste

in zona de perda – livro de albas, Vila do Conde: objecto cardíaco, 2006

Vertaling Harrie Lemmens

Foto’s Ana Carvalho