Van beroep is hij advocaat, van roeping voordrachtskunstenaar. Aurelino Costa uit Póvoa de Varzim (1956). Alles heeft voor hem met taal te maken, zijn beroep en zijn roeping, rechtbank en theater. Hij is dé stem van Portugal, een hedendaagse Stentor die het werk van dichters laat klinken als het leven dat ze in zich dragen. Die festivalgangers betovert en bedwelmt. Die met musici langs schouwburgen trekt. Het woord zoals het hoort, zoals het gehoord wordt. En hij is ook zelf dichter. Als voorbeeld dit gedicht uit de bundel Casa e logradouro.
Ik was bang om
verslonden te worden
vooral ’s nachts
werd ik bevangen door
angst voor spoken
die me piepklein maakte
ik slikte mijn paniek weg
sprong uit mijn bed
en sliep
in een hoek van de kamer
of kroop
in het stro van de matras
waar ook, zeiden ze,
de familieschatten
zich hadden verstopt.
O meu medo era
ser engolido por eles
sobretudo à noite
uma inquietude larvar
metia-se em mim
transformava-me em bicho
deglutindo pânico
levantava-me da cama
e dormia
nos cantos do quarto
ou enfiado
na palha do colchão
onde diziam, também,
se tinham escondido
os tesouros de família
Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply