We willen de onlangs overleden Portugese dichteres Ana Luísa Amaral eren met een drietal gedichten uit haar voorlaatste bundel Ágora (2019), die gewijd is aan allerlei Bijbelse taferelen die in de loop der eeuwen in de kunst zijn afgebeeld. Het zijn mooie en ontroerende, maar soms ook rauwe gedichten waarin de link met onze tijd nooit ver weg is. We hebben er drie voor u uitgekozen. Het eerste gedicht vindt u hier. Vandaag nummer twee: ‘De overspelige vrouw’. De bijbehorende, in de bundel opgenomen afbeelding is een schilderij van Pieter Bruegel de Oude. De foto is van Ana Carvalho.
De overspelige vrouw
Wat schreef Hij in het zand?,
dat is nog steeds de vraag,
en velen hebben hier later
hun zegje over gedaan,
en de wet voorgeschreven,
zoals zij die daar staan,
geschoeid en verheven
op het plateau
Konden ze lezen wat er stond in het zand,
de mensen daar?
Wist zij het?, haar handen gevouwen
voor haar buik, het hoofd lichtjes
gebogen
Of wisten de stenen het,
die nog op de grond liggen?,
voor de voeten van de farizeeërs
en de schriftgeleerden
de stenen, die niet sterven,
maar de kracht hebben om
vrouwen
te doden
ook nu nog
A mulher adúltera
O que escreveu na areia?,
ainda hoje se pergunta,
e são várias as vozes
dos que depois vieram,
legislando,
como os que estão aí,
calçados e erguidos
acima do degrau
Conseguiriam ler o que dizia a areia,
os que ali estavam?,
Soube-o ela?, as suas mãos cruzadas
sobre o ventre, a cabeça inclinada
gentilmente
Ou souberam-no as pedras
que se vêem ainda pelo chão?,
aos pés dos fariseus
e dos escribas
as pedras, que não morrem,
mas possuem o poder de
matar
mulheres
ainda hoje
Vertaling Marilyn Suy
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply