De ‘koningin van de fado’, Amália Rodrigues, heeft ontelbaar veel nummers uitgebracht, waarvan sommige ook door andere artiesten zijn vertolkt. Een van die nummers is Triste sina, een lied uit 1958, dat in 1999 door Mísia nieuw leven werd ingeblazen. Gerard Klooster heeft voor ons de tekst vertaald. Terwijl u leest, kunt u hier luisteren naar de versie van Mísia.
Droeve levensloop
Zee van smarten zonder tij
Waar nergens meer een haven te ontwaren is.
Van oost naar west kleuren de luchten grijs
En is de wereld droefenis.
In dit gedeelte van de eindeloze zee
Waar mij steeds hetzelfde vale licht toeschijnt
Voel ik hoe mijn droomidee
Traag en jammerlijk verkwijnt.
Mijn armen dienen nog waarvoor
En waarvoor heb ik mijn vijf zinnen?
Als ik jou niet omhels, ga ik teloor
Wij beiden dood van binnen.
Levensboot waarop ik vaar
En in diepe duisternis verga
Met mijn kinderlijke hoop
Droeve levensloop.
De golven van mijn meisjesdroom
Spatten uiteen op ruige rotsen.
De vlokken schuim die daarna achterbleven
Verdampten tot een nevel.
Uit mijn hulpeloze lach straalt onbewust
Het verdriet dat ik door jou niet word gekust.
Mijn meneer van alle tijden,
Jij was alles, je bent niets meer.
Triste sina
Mar de mágoas sem marés
Onde não há sinal de qualquer porto.
De lés a lés o céu é cor de cinza
E o mundo desconforto.
No quadrante deste mar que vai rasgando
Horizontes sempre iguais à minha frente
Há um sonho agonizando
Lentamente, tristemente
Mãos e braços para quê
E para quê os meus cinco sentidos?
Se a gente não se abraça não se vê
Ambos perdidos.
Nau da vida que me leva
Naufragando em mar de trevas
Com meus sonhos de menina
Triste sina.
Pelas rochas se quebrou
E se perdeu a onda deste sonho.
Depois ficou uma franja de espuma
A desfazer-se em bruma.
No meu jeito de sorrir ficou vincada
A tristeza de por ti não ser beijada.
Meu senhor de todo o sempre,
Sendo tudo não és nada.
Vertaling Gerard Klooster
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply