Van Ana Pessoa (Lissabon, 1982) hebben we al eerder werk gepubliceerd: een fragment uit de tekst ‘We mochten nooit‘ en een recensie van haar dit jaar in het Nederlands uitgebrachte roman voor jongvolwassenen ‘Mary John‘ (vertaald door Finne Anthonissen). Sinds kort schrijft ze ook poëzie. Hieronder treft u de eerste regels aan van haar gedicht ‘fósforo‘. Daarmee geven we u meteen een voorproefje van ons nieuwe papieren nummer, geheel gewijd aan vrouwelijke dichters, dat binnenkort verschijnt. Hou onze site en socialemediakanalen in de gaten!
lucifer
de meeste vrouwtjes in het dierenrijk
bevallen niet en worden niet zwanger
sommigen leggen hun eitjes in het water
en gaan een paar baantjes trekken
er zijn chicks die hun eieren begraven
in een gat in de grond in de tuin
en anderen die ze achterlaten
op bladeren op rotsen in nesten
en de eendjes gaan voeren
een blokje om lopen
een eindje gaan toeren
ik lig hier in de verloskamer
zwanger gevloerd gestrekt
als een aangespoelde walvis
te baren
te balen
te bedenken
godallemachtig
was ik maar een forel makreel sardine
was ik maar zo glad als een
zilverblauwe
metaalgroene
groenig grijze
vis die meezwemt met de massa
fósforo
no reino animal a maior parte das fêmeas
não dá à luz nem engravida
algumas soltam os óvulos na água
e vão dar umas braçadas
há moças que enterram os ovos
na areia no quintal num buraco
e outras que os largam
nas folhas nas rochas nos ninhos
e vão dar comida aos patos
vão dar um giro
vão ver as vistas
aqui estou eu na sala de partos
mulher prenha largada estendida
partida lagarta fugida
a parir
a pairar
a pensar
ai minha mãe
quem me dera ser truta carapau sardinha
ter um corpo escorregadio
azul prateado
verde metalizado
cinzento esverdeado
andar por aí em cardume
Vertaling Marilyn Suy
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply