Binnenkort starten we een nieuwe reeks in Zuca-Magazine: fragmenten uit Fernando Pessoa’s grote project Fausto – Tragédia Subjectiva. Ter gelegenheid van zijn geboortedag, 13 juni, hier als voorproefje een korte entre’acte.
Uit bergen, uit dalen,
uit lichten, uit bloemen,
halen wij genot;
wat let het dus, tijd, dat je verglijdt?
Laat ons lachen, want liefde tot liefde
is hemels, is God.
Je kunt lachen en kussen
omhelzen en liefde leggen
in een blik,
en lachen en blikken wekken lusten
die lijven omarmen en wegsterven
met een laatste snik.
Laat ons,
wijl waarheid en bestaan
het zuivere genot zijn,
dus dansen.
Dos montes, dos vales,
Das luzes, das flores
O prazer vem;
Que importa, pois, Tempo, que te resvales?
Riamos, que amores pra outros amores,
São o Além!
Há risos e beijos
E olhares e abraços
De amor,
E risos e olhares acendem desejos,
E dizem matar-se em corpus e braços
Num estertor.
E como a verdade
E a existência
É o prazer nu,
Dancemos
Vertaling Harrie Lemmens
Foto’s Ana Carvalho
Leave a Reply