Luís Quintais heeft met A noite imóvel (2017, Assírio & Alvim) de Prémio Literário Casino da Póvoa 2019 gewonnen, een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt tijdens Correntes d’Escritas, het oudste literaire festival van Portugal, dat dit jaar voor de 20e keer plaatsvond.
Luís Quintais (1968) werd geboren in Angola. Hij is antropoloog, hoogleraar aan de faculteit Antropologie van de Universiteit van Coimbra, essayist, dichter (hoewel hij zichzelf liever een “lyrisch denker” noemt) en vertaler. Eerder won hij al de Prémio Pen Clube de Poesia 2015 met zijn bundel O Vidro. In zijn werk herken je de invloed van Wallace Stevens, van wie Quintais – groot bewonderaar van Stevens – The man with the blue guitar & other poems (1937) vertaalde. Onderstaand gedicht komt uit de bundel Riscava a palavra dor no quadro negro (2010).
XXV
Hier hou ik van, van de terughoudendheid waarmee ik schrijf
en het onverdeelde vuur van het schrijven ontsteek.
Ik hou van steden die worden getekend, gepland
op de tafel van bloed en herhaald in de verleden tijd,
alsof het donkere materie was,
plotseling vervat in taal, maar ze zijn geen
taal die geliefde steden, niet eens
gras beroerd door de veranderlijke wind der aarde.
Ik weet nog hoe het voelt een brok die losschiet,
dezelfde die zich volgens Frost in de keel bevindt
en die ons achtervolgt als motief en raadsel,
als flitsen van zenuwcellen die licht werpen op duister verlangen.
Hier hou ik van, van deze plek, deze scherpe
aftekening van peinzende vingers voor een strak gezicht.
XXV
Eu gosto disto aqui, da reserva com que escrevo
e lanço fogo sobre o indiviso fogo da escrita.
Eu gosto de cidades que se desenham, sobre a mesa
do sangue dispostas e repetidas no pretérito,
como se de massas escuras se tratasse,
tomadas de assalto pela linguagem, mas não são
linguagem tais cidades amadas, nem sequer
erva tumultuada pelo vário vento da terra.
Eu ainda sei o que é o nó desatando-se,
o mesmo que Frost disse estar na garganta
e que nos persegue como motivo e enigma,
como disparos de células nervosas transparecendo o obscuro desejo.
Eu gosto disto aqui, deste lugar, desta clarividente
margem dos dedos pensando sobre o rosto fechado.
Vertaling Marilyn Suy
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply