Op 17 maart 1931 moet Fernando Pessoa gedacht hebben: wat is dichten eigenlijk toch maar fröbelwerk. Niks heroïsch of bevlogen, gewoon zoeken naar de juiste woorden die samen iets van een eenheid vormen. Alsof hij een kijkje geeft in het laboratorium dat zijn hoofd is: inspiratie, ach wat, gewoon puzzelen welk woord ik waar moet zetten. Was zijn grootste hobby niet het oplossen van charades? Het leverde dit humoristische gedicht op.
O jee, mijn hoofd doet zeer,
er komt dus een gedicht aan.
Ik zal nog ooit ten onder gaan
aan die zenuwen iedere keer.
Wat een gedoe zo’n gedicht!
Je hoofd krijgt pas rust
als je een vers in elkaar klust
dat rijmt op wat er al ligt.
En door zulke dingen
is de wereld nou intelligent.
Gevoel? Ach, gewoon een vent
die rijmend kan zingen.
***
Tenho dores de cabeça.
Vou fazer versos, já sei.
Qualquer dia estoiro à pressa
Do que não conseguirei.
Triste mister o da rima!
Só se consegue pensar
Desde que o verso de cima
Tenha outro em baixo a fechar.
E é com estas coisas todas
Que o mundo é inteligente.
As próprias almas são modas.
A vida é rimas e gente.
Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply