In een korte serie van vijf publiceren we fragmenten uit de brieven van Fernando Pessoa aan Ofélia de Queiroz, voorzien van een getekend commentaar van onze eigen Zuca Sardan. Hieronder het derde fragment.
Ofélia zo alleen
Wanneer kunnen we elkaar ergens alleen ontmoeten, liefste? Mijn mond voelt zo raar aan, weet je, omdat hij al zo lang geen zoentjes meer heeft gehad… Mijn baby om bij me op schoot te nemen! Mijn baby om in te bijten! Mijn baby om… (en dan is baby stout en slaat me…) `Verleidelijk lijfje’ heb ik je genoemd; en dat zul je ook blijven, maar ver van mij.
Kom hierheen, baby; kom naar je eigen Nininho; kom in de armen van Nininho; druk je mondje op de mond van Nininho… Kom… Ik ben zo alleen, zo zonder kusjes…
Fernando Pessoa, 5-4-1920, in Fernando Pessoa & Ofélia Queiroz, Liefdesbrieven, p. 56-57, De Arbeiderspers, Amsterdam 2005.
Vertaling Harrie Lemmens
Leave a Reply