Maria do Rosário Pedreira (Lissabon 1959) is vooral bekend als prominent figuur in de Portugese uitgeverswereld, waar ze sinds 1987 diverse functies heeft bekleed. Momenteel geeft ze mede leiding aan het grootste Portugese boekenconcern Leya. Ooit studeerde ze Engels en Frans en gaf ze les op een middelbare school, en ze begon ook al vroeg kinder- en jeugdboeken, gedichten en romans te schrijven. En liedteksten, onder andere voor de fadozangeres Ana Moura. Het gedicht dat we hier opnemen, maakt deel uit van het project Transpoésie, georganiseerd door EUNIC Brussels, de European Union National Institutes for Culture. In het kader van dat project zal Maria do Rosário Pedreira op 9 november te gast zijn in het Hongaarse Belassi Institute in Brussel.
Die zomer
Die zomer verwaaide de wind de velden en de boten
voeren rumoerig over de golven. De mateloze schoonheid
van de kinderen versplinterde de spiegels; en de meisjes
die hun ouders betrapten werden wild
in de gangen en liepen evenzeer verloren
in de wellust van de dagen. In de eeuwenoude bomen
barstte fruit open dat de geschulpte handen rood kleurde
en naar de mond gleed met de haast van de verboden
namen. De zon schroeide de bladzijden uit het boek
dat stilviel door het geweld van een gedicht en draaide
de hoeken om van het enige portret dat de lijst van de tijd
had weerstaan. ‘s Nachts doken de jongens in de baai
achter de sterren aan; en de minnaars ontvluchtten
hun benauwde kamers, bedreven de liefde
in de koele duinen en ontwaakten op elkaars
stemmen. Ik weet niet meer wat ik en wat jij zei:
de zomer verwart de gevoelens.
Nesse verão
Nesse verão, o vento despenteou os campos e os barcos
andaram aos gritos sobre as ondas. A beleza excessiva
das crianças arrombou os espelhos; e as raparigas,
surpreendendo a intimidade dos pais, enlouqueceram
nos corredores e foram perder-se, também elas,
na volúpia dos dias. Nas árvores centenárias
rebentaram frutos que inflamavam a concha das mãos
e escorregavam para a boca com a pressa dos nomes
proibidos. O sol queimou as páginas do livro
interrompido na violência de um poema e revirou
os cantos do único retrato que resistira à moldura
do tempo. De noite, os rapazes deitaram-se às baías
atrás das estrelas; e os amantes, incomodados
com a exiguidade dos quartos, foram fazer amor
nos balneários frios da praia e acordaram nas vozes
um do outro. Já não sei o que disse e o que disseste:
o verão desarruma os sentimentos.
Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply