Ana Cristina Cesar (1952-1983) was een Braziliaanse schrijfster, dichteres en vertaalster, die net als de naamgever van ons magazine, Zuca Sardan, tot de vertegenwoordigers van de Poesia Marginal of de Geração Mimeógrafo wordt gerekend. De ‘marginalen’ waren kunstenaars die in de jaren zeventig hun werk zelf drukten en langs alternatieve kanalen verspreidden om de censuur onder de Braziliaanse dictatuur te omzeilen. Andere vertegenwoordigers van deze stroming zijn o.a. Paulo Leminski, Francisco Alvim en Torquato Neto.
Ana Cristina Cesar, in Brazilië kortweg bekend als Ana C., begon al op jonge leeftijd met schrijven en was groot fan van Engelstalige auteurs als Emily Dickinson en Sylvia Plath (met wie ze vaak wordt vergeleken). Nadat haar eerste gedichten en prozastukken in alternatieve tijdschriften en kranten waren verschenen, werden in 1979 haar eerste boeken gepubliceerd: Cenas de abril en Correpondência completa. Daarna volgde nog een reeks poëziebundels, recensies, literatuurstudies en vertalingen. Haar werk is sterk autobiografisch en getuigt van een veelal sombere kijk op de wereld en het leven. In 1983 pleegde Ana C. zelfmoord.
Tijdens de 14e editie van het Festa Literária Internacional de Paraty (FLIP) in 2016 werd Ana C. geëerd. Met het oog hierop publiceerde uitgeverij Companhia das Letras in 2013 haar verzamelde werk (Poética).
Onderstaand gedicht, Quando chegar, dateert van juli 1967 en is opgenomen in de postuum verschenen bundel Inéditos e Dispersos (1985).
Wanneer het zover is
Wanneer ik doodga,
Lieve engelen,
Laat me dan vertrekken, verdampen, verdwijnen
Van deze dwaze aarde
Laat me gewoon een vermiste zijn
Op de dodenlijst van een slagveld
Zodat ik niet te kijk lig
In een wit lijkenhuis
Zodat ze niet in mijn buik snijden
Om autopsie te plegen
Zodat ik niet in een koude kist hoef
Bedekt met verlepte bloemen
Zodat ik de liefkozingen niet meer voel
Van lui die veraf staan
Zodat ik niet eeuwig de echo’s
Van je snikken hoor galmen
Zodat deze waardeloze herinnering
Opgaat in het luchtledige
Zodat de sporen van mijn smart
Bruusk worden gewist
Zodat de dood slechts
Een vredige en zoete rustplaats is
Een rustplaats, zoet en vredig.
Inleiding en vertaling Marilyn Suy
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply