De Portugese duizendpoot José Almada Negreiros (1893-1970) schilderde, tekende, maakte theaterdecors, schreef toneelstukken, gedichten, verhalen en een roman, Nome de guerra (in 1999 in een Nederlandse vertaling van Catherine Barel als Schuilnaam Judith – De Prom). Hij werkte nauw samen met o.a. Fernando Pessoa en Mário de Sá-Carneiro binnen de beweging van het modernisme in Portugal, en zorgde met allerlei provoachtige ludieke acties voor de nodige ophef in het literaire wereldje van Lissabon. Verder acteerde hij in films en voorzag hij diverse gebouwen van prachtige gebrandschilderde ramen, tegeltjestableaus en muurschilderingen.
Onder de titel ‘Uma maneira de ser moderno’ loopt er tot 3 juni een overzichtstentoonstelling van zijn omvangrijke oeuvre in museum Gulbenkian in Lissabon, die een uitstekend beeld geeft van de vele stijlen die hij als kunstenaar hanteerde. Waarop hij steeds een geheel eigen stempel drukte.
De schaduw ben ik
mijn schaduw ben ikzelf,
hij volgt me niet,
ik zit in mijn schaduw
en loop niet in mij.
Als schaduw van mij krijg ik het licht,
als schaduw word ik beteugeld door wat ik ben,
de afstand tussen mijn schaduw en mij is onveranderlijk,
ik raak me aan en reik niet tot mij,
ik weet alleen hoe het zou zijn
als mijn schaduw tot mezelf zou komen.
Alles speelt zich af in het volgen van mij
en ik doe alsof ik het ben die volg,
doe alsof ik degene ben die loopt
en niet degene die me achtervolgt.
Ik doe alles om mijn schaduw te verwarren met mij:
ik sta altijd voor de poorten van het leven,
altijd altijd voor de poorten van mij!
Mocht u naar Lissabon gaan of een reden zoeken om te gaan, dan is dit een hele goede!
https://gulbenkian.pt/museu/en/evento/jose-almada-negreiros-way-of-being-modern/
Vertaling Harrie Lemmens
Foto Ana Carvalho
Leave a Reply