Het lange gedicht Ombros caídos (‘Hangende schouders’) van de jonge dichteres Alice Sant’Anna (Rio de Janeiro 1988, behalve dichter ook journaliste en letterkundige; momenteel werkzaam als redacteur van de toonaangevende uitgeverij Companhia das Letras), waarvan hier drie strofen volgen, is een antwoord op de roman Ombros altos (‘Opgetrokken schouders’) uit 1960 van de cultschrijver Carlos Sussekind, over de verliefdheid van de schrijver op een jong meisje, voorzien van erotische illustraties van hemzelf. Hier gaan de gedichten een duet aan met filosofischer getinte vignetten van Zuca Sardan, deels voorzien van eigen beschouwingen, zoals: ‘Perverse kunst / is een sofistische draak / die Sint-Joris / probeert te bedotten.
Vinhetas is verschenen bij Luna Parque Edições, in poëzie gespecialiseerde uitgeverij van het bevlogen dichtersechtpaar Marília Garcia en Leonardo Gandolfi, van wie later meer in Zuca Magazine.
Hangende schouders
(…)
tijdens de eerste gymles
vergeleek de leraar onophoudelijk
de twee meisjes, zij die traint
met haar die al een heel jaar stilstaat
je moet je lichaam zien als een eenheid
zegt hij, je hangende schouders doen denken
aan die van een __________ mens
(…)
je zei dat een gedicht altijd tegelijk probeert
te laten zien en te verhullen
had ik bijvoorbeeld niet hangende schouders geschreven
zou ik dan niet juist licht hebben geworpen
op wat onopgemerkt zou moeten blijven?
(…)
de hangende schouders kijken toe
hoe de zee van kleur verandert
vanaf een rots de schouders
weten dat het juister is vast te stellen
dat ze hangen dan te zeggen
het landschap is lelijk
Inleiding en vertaling Harrie Lemmens
Leave a Reply