Een anekdote
‘Ik weet niet waarom die dekselse dief mij wilde bestelen.’
‘Jou?’
‘Ja, mij.’
‘Hoezo dat?’
‘Zal ik je vertellen. Ik woonde toentertijd op een schamele huurkamer in de Rua de São Pedro. Een soort graftombe, waar ik alleen maar kwam om te slapen. Het grootste deel van de dag zwierf ik over straat. Op een keer ging ik ’s avonds wat vroeger naar huis en kroop doodmoe op mijn brits. Op een bepaald moment werd ik wakker en zag dat er iemand in mijn kamer was. Wie kon dat zijn? Ik twijfelde geen moment! Ik pakte een enorm pistool dat ik ooit god weet waar had opgeduikeld en bedreigde de indringer.’
‘Bood hij verzet?’
‘Nee. Hij gaf zich gelijk over, en ik greep hem vast en nam hem mee naar de politie.’
‘Waarom dat?’
‘Luister. Onderweg kletste ik wat met de vent en ik mocht hem wel. Toen we langs een café kwamen, vroeg hij of ik iets wou drinken. Graag, zei ik. Binnen de kortste keren was ik vergeten dat ik tegenover iemand zat die me had willen bestelen. Toen we uit elkaar gingen, vroeg hij: “Zit je zonder geld?” ”Ja,” zei ik. En weet je wat hij toen deed?’
‘Nee.’
‘Hij gaf me zomaar een heel zilverstuk!’
Illustratie Zuca Sardan
Vertaling Harrie Lemmens
Leave a Reply