Door Harrie Lemmens
Sinds een jaar of vijf zijn de betere hamburgers in trek in Lissabon. Hamburguerias heten de restaurants die roet in het eten van McDonalds willen gooien. Spitsafbijter was Café do Rio in de Rua da Alfândega, halverwege tussen het Terreiro de Paço en het Casa dos Bicos, sinds enkele jaren de thuisbasis van de Stichting José Saramago. Naast de Igreja da Nossa Senhora da Conceição, waarin ooit het Casa da Misericódia gevestigd was, de organisatie die zich bezighield met de armenzorg en onder andere maaltijden verstrekte aan de behoeftigen. Maar dat tussen haakjes.
De naam verwijst naar de rivier de Taag, die op een steenworp afstand onafgebroken voorbij stroomt, en naar Rio de Janeiro, geboortestad van de eigenares, Andréa Zamorano. Sinds kort ook schrijfster, wat altijd haar grote droom was. Haar eerste roman, Casa das rosas, werd meteen bekroond met de Time-Out-prijs. Vandaar dat het huis een klein literair centrum is. José Eduardo Agualusa mag hier graag komen en ook Pilar del Rio, de immer actieve en bevlogen weduwe van Saramago, stapt regelmatig binnen. Allebei met een eigen voorkeur, maar die valt onder het biechtgeheim.
Andréa’s man Rui, flitsende regelneef, een kleine, gedrongen uitvoering van John Cleese, dirigeert dit Fawlty Towers, waar ook dochterlief, soms even verbaasd ogend als Barcelonese Manuel, helpt om de vlees bevattende en vegetarische hamburgers op te dienen tijdens de avond dat wij er zitten. Dat wil zeggen, zitten en weer opstaan, omdat het tafeltje in Rui’s draaiboek bezet blijkt. Het zal nog twee keer gebeuren, zodat we in een ware stoelendans met geduldige Madrilenen, tot over hun nog natte oren verliefde Italiaanse lovebirds en uit de kluiten gewassen Maghrebianen het restaurant vanuit allerlei hoeken te zien krijgen.
Rui’s grote droom is een schip, sinds hij als kind over Vasco da Gama las, maar zin voor het haalbare heeft hem er tot Andréa’s opluchting toe gebracht zijn aandacht te verleggen naar een motor. Buiten staat een Kawasaki, het soort slagschip dat door Easy Rider beroemd werd. Toch maken we live de geboorte van een nieuwe droom mee: ‘Wat dacht je ervan om groepsreizen naar olieplatforms te organiseren, Andréa?’ De schrijfster slaakt verschrikt een gil: ‘En zeker gesponsord door Petrobras! Wil je ook de gevangenis in?’
Foto Ana Carvalho
Doem-me a cabeça e o universo.
Mijn hoofd en de wereld doen zeer.
Fernando Pessoa
Um novo sol já vai raiar.
Een nieuwe zon zal stralen.
Vinicius de Moraes
Leave a Reply