Quotes Lobo Antunes

De ruisende oude stof van mijn moeders longen die scheurt. O atrito de tecido velho dos pulmões da minha mãe que vai rasgar-se.

20 augustus 2018

We nemen de draad van de ‘Lobo Quotes’ weer op met een prijsvraag. Of noem het een schrijfwedstrijd. Bij twee reeds geplaatste citaten uit het boek ‘Als een brandend huis’ van António Lobo Antunes heeft […]

Een steen van heimwee. Uma pedra de saudade.

2 juli 2018

Uit: Als een brandend huis (Caminho como uma casa em chamas) António Lobo Antunes p. 245 Vertaling Harrie Lemmens Ambo-Anthos 2014 Foto Ana Carvalho

Een afvalhoop van herinneringen. Um lixo de recordações.

25 juni 2018

Uit: Als een brandend huis (Caminho como uma casa em chamas) António Lobo Antunes p. 244 Vertaling Harrie Lemmens Ambo-Anthos 2014 Foto Ana Carvalho

De ruisende oude stof van mijn moeders longen die scheurt. O atrito de tecido velho dos pulmões da minha mãe que vai rasgar-se.

18 juni 2018

Uit: Als een brandend huis (Caminho como uma casa em chamas) António Lobo Antunes p. 233 Vertaling Harrie Lemmens Ambo-Anthos 2014 Foto Ana Carvalho

Quotes Lobo Antunes

De ruisende oude stof van mijn moeders longen die scheurt. O atrito de tecido velho dos pulmões da minha mãe que vai rasgar-se.

Een steen van heimwee. Uma pedra de saudade.

Een afvalhoop van herinneringen. Um lixo de recordações.

De ruisende oude stof van mijn moeders longen die scheurt. O atrito de tecido velho dos pulmões da minha mãe que vai rasgar-se.

Een korte lichtflits tussen twee eeuwigheden van duisternis. Uma breve luzinha entre duas eternidades de escuridão.

Een reepje zee zonder golven. Uma nesga de mar sem ondas.

De bodem van de herinnering. O fundo da lembrança.

Op haar gezicht dakvormige hoeken. Na cara ângulos circunflexos.

De stilte van de afwezigheid. O silêncio da ausência.

De vlammen slaan uit het dak van ons brein. O telhado do cérebro a arder.

Het verraad van de tijd. As traições do tempo.

Uit hoeveel verschillende stukken besta ik. De quantos pedaços diferentes me fizeram.

Verre metamorfosen van zichzelf. Metamorfoses remotas de si mesmas

Ik loop als een brandend huis. Caminho como uma casa em chamas.

Een wanhoop die de wind aan- en uitblaast. Um desespero que o vento sopra e extingue.

De hoeveelheid dingen waaruit het verleden bestaat. A quantidade de coisas de que o passado é feito.